سالروز شهادت شهيد بزرگوار آيت الله دکتر مفتح که به نام وحدت حوزه و دانشگاه نام گذاري گرديد، مي تواند بهانه اي براي برخي از مهمترين رسالت هاي اين دو نهاد مهم علمي در کشور باشد،مسأله اي کليدي که به جرأت مي توان گفت تاکنون راه حل جامعي براي تحقق وحدت اين دو نهاد استراتژيک ارائه نشده است،بلکه بايد گفت سالهاست دور باطل سطحي نگري در وحدت حوزه و دانشگاه ، معلول عدم توفيق در سياستگذاري هاي کشور و عدم انسجام اين دو نهاد بوده است.
به گزارش خبرنگار
سلام لردگان، در تبيين اين مدعا نگارنده نکات فراواني را مي تواند به عنوان کمبود و معايت در عدم همگرائي ميان حوزه و دانشگاه ارائه کند ليکن تنها با نگاهي گذرا به برنامه هاي مسئولان در بزرگداشت اين روز مي توان نگاه شعارزده و غير کاربردي و غير موثر در رفع نيازهاي جامعه را مشاهده نمود.
به عنوان نمونه مسئولان حوزه و دانشگاه با اعزام دانشجويان به مراکز حوزوي و بالعکس در پاسداشت اين روز تلاش مي کنند، در حالي که وحدت ميان اين دو نهاد مفهومي است به درازاي ارائۀ تئوري و نظريه براي رفع نيازهاي مختلف جامعه در مقوله هاي فرهنگي،اقتصادي سياسي ...امري که تاکنون در آن ناموفق بوده ايم.
بدون شک حوزه و دانشگاه به عنوان نهادهائي موثر در امر سياستگذاري کشور در عين هماهنگي محتوائي بايد در زمينۀ توليد فکر و ارائۀ تئوري و نظريه براي اعتلاي نظام اسلامي از همۀ توان خود بهره گيرند تا بتوانند چالش هاي فراروي اين نظام را مرتفع سازند، لذا از منظر رهبر معظم انقلاب «وحدت حوزه و دانشگاه، حرکت پابه‌پاي علم و دين» ناميده شده است.
نبايد فراموش نمود انقلاب اسلامي ايران نتيجۀ همگرائي شخصيت هائي همچون شهيد مطهري،شهيد بهشتي و مرحوم دکتر شريعتي بوده است، امري که به نوعي تبلور وحدت حوزويان و دانشگاهيان را در نقش آفريني براي پيروزي انقلاب اسلامي ايران را به نمايش مي گذارد.
متأسفانه علم آموزي در کشور در مسير تقويت رشته هاي فني و دوري از مقولۀ علوم انساني چيده شده است،آسيبي مهم که برخي شاخصه هاي آن را مس توان در شوراي عالي انقلاب فرهنگي مشاهده نمود، به عنوان نمونه با نگاهي به نحوۀ چينش اعضاي محترم اين شورا و به علت حضور پزشکان،مهندسان...مي توان سيطرۀ علوم فني بر علوم انساني را مورد توجه قرار داد.
حال با اين وضعيت چگونه مي توان بسياري از چالش هاي اجتماعي و مرتبط با مسائل علوم انساني را درمان نمود؟به راستي با اجراي چه نوع سياستگذاري مي توان براي رفع بحران هاي اجتماعي کشور نسخه پيچيد؟ آيا با تصويب اهداء يک سکّه به بانوان در ازاي تولد هر فرزند از سوي شوراي انقلاب فرهنگيف مي توان مولفۀ مهم و حياتي تکثير نسل را در حيات بشري رقم زد؟
آيا وقت آن نرسيده است که حوزه و دانشگاه در امر نظريه پردازي در راستاي رفع نيازهاي جامعه تلاش نمايند؟
لذا پرسش هاي فراوان و شبهاتي مختلف در زمينۀ مسائل مرتبط با امر دين،نحوۀ مواجهه با مدرنيته ،مسألۀ چيستي هويت ملي و هويت ديني،مشکلات عديدۀ جامعه در فقر،فحشاء،آسيب هاي اجتماعي در ارتباط ميان دختر و پسر،مسألۀ موسيقي،سينما...از جمله موضوعاتي است که نسل جوان براي اقناء خود پاسخهائي در شأن خود از نهادهاي ديني به ويژه حوزه مي طلبد، در حالي که نهاد حوزه از مسائل روز جامعه بعضاً عقب افتاده است و پابه پاي تحولات جامعه جلو نيامده است که اين امر معلول فقدان نظريه پردازي براي رفع نيازهاي جامعه است.
در سوي ديگر تقليد جماعت روشنفکران دانشگاهي از نظريه هاي وارداتي غرب، ارمغاني جز از خود بيگانگي و اجراي مکاتب اقتصادي غربي را در جامعۀ اسلامي نداشته است، که تبعات آن در بحران هاي اخير اقتصادي و تداوم اقتصاد ليبرالي در دولت اعتدال مشهود است، لذا مطالبات همه جانبۀ مردم از نهاد حوزه ودانشگاه ارائۀ نظرياتي بومي و منطبق با فرهنگ و تمدن مردم ايران است که بايد با اهتمام اين دو نهاد براي رفع نيازهاي جامعۀ اسلامي رقم بخورد.
مهدي نجفي
انتهاي ياداشت: 630ل